ტოკიოს დაარსების ისტორია

უხსოვარ დროში, მაშინ როცა ჯერ ხოხობიც არ იყო გამოგონილი (ეს გვაძლევს საშუალებას, რომ მკვლევარებმა სავარაუდო თარიღი დაადგინონ)  ერთი ფრიად ლამაზი ჭაბუკი ცხოვრობდა, სახელად ნუგზარი. ნუგზარის ოცნება იყო რაღაცაში პირველი ყოფილიყო, მაგრამ ვერაფერში ვერ აღმოჩნდა პირველი. მერე ურჩიეს ცოლი მოიყვანე და იმ ამბავში იქნები პირველიო, ამანაც მოიყვანა, მაგრამ სიჩქარეში აერია და ლამაზი ნიას ნაცვლად ბოზი ნია მოიყვანა (რაზეც ლამაზმა ნიამ იდარდა და სხვას გაჰყვა, მერე ისიც გაბოზდა) და პირველობის ეს შანსიც ხელიდან გაუშვა. გამოხდა ხანი ერთხელ ნუგზარი ბებიამ დაიბარა და უთხრა: შვილო მე ვკვდები და ერთ სიტყვას გაგიმხელ, რომელიც არავის უთქვამს, შენ თქვი და პირველი იქნებიო და უთხრა - ტო, თან აუხსნა ნებისმიეირი წინადადების ბოლოს შეგიძლია გამოიყენოო ამის თქმა იყო და ბებია მოკვდა. შეშინებული ნუგზარი მამასთან გაიქცა

- მამააა, ბებო მოკვდა ტო. ეს დღე იყო და ნუგზარი ”ტო”-ს პირველ მთქმელად აღიარეს. მთელმა ქვეყანამ დააფასა, დაყავდათ გამოფენებზე, მალე ექსპერტიც გახდა (სხვათაშორის მან დადო დასკვნა რომ ბაბილონის გოდოლის მშენებელობა ნორმების დარღვევით შენდებოდა; ალექსანდრიის შუქურაზე, ზამთრის პერიოდში გაზის დეფიციტის გამო ”გაზპრომი” გახდებოდა საჭირო. მასვე ეკუთვნი სიტყვები ”მივედი,ვნახე, გავიმარჯვე”, მაგრამ იულიუსმა სთხოვა ”წამიადეო” და ამანაც შენი იყოს ტოოო). მასთან შეხევდრას ხალხი ოცნებობდა (ლამაზი ნიაც ამიტომ გაბოზდა, ნეტა არ შევშლიდდა მოვეყვანეო და ინერვიულა, მერე გულის გადაყოლება ამ ფორმით ცადა და მთელი ცხოვრება გულს აყოლებდა)

ერთ დღს მისთვის უცნობ ქვეყანაში წაიყვანეს, სთხოვეს რომ ხალხს შეხვდი და პატარა ლექცია ჩაატარეო. ნუგზარს ფულზე ლაპარაკი არ უყვარდა, ამიტომ რასაც ბოლოს აძლევდნენ იმას იღებდა. ამაზე მისი პროდიუსერი ზურიკო ზრუნავდა.

ჩავდინენ ამ ქვეყანაში, ნუგზარმა ჩაატარა ლექცია- ”ატომური ბომბი ჩვენი ხვალიდნელი დღე და რეალობა”. დამსწრეთა უმეტესობამ ვერაფერი გაიგო და უთხრეს კიდეც - ვერ გავიგეთო, მაგრამ ნუგზარმა უთხრა -  დრო მოვა გაგებაზე მეტად იგრძნობთო

ლექციიდან წამოსულს კონვერტით ანაზღაურება მისცეს. გახსნა კონვერტი და ელდა ეცა - მილიონი იყო ჩაკუჭული. მაშინვ ჰკითხა ლექციის ორგანიზატორებს რამე ხომ არ გეშლებათო, მაგრამ იმათმმაც მცირეზე ბოდიშიო.

დარბაზიდან გამოსულს ზურიკო დახვდა:

- მილიონი მომცეს ტო

- რას ამბობ - გაგიჟდა ზურიკო -  ეგებ შეცდნენ

- არაა, ვკითხე  - მართლა მიოლინს მაძლევთ ტო? კიო - მიპასუხე

იქვე ახლოს იმ ქვეყნი იმპერატორი იდგა რომელსაც უნდოდა ნუგზარისთვის რაიმე ფორმით ეცა პატივი, ქალაქისთვის ნუგზარის დარქმევა არ მოწონდა, მხოლოდ ”ტო” კი ეპატარავებოდა და ტო-კიო კი სწორედ ის იყო რასაც ამდენხანს ელოდა.

ასე, ჰიროსიმაში დაიბადა ტოკიოს დაარსების იდეა, რომლის თავშიც ქართველი ნუგზარი იდგა, ხოლო მისი ლექცია ათასწლეულების მერე მართლაც იგრძნეს.

”ვიცნობდეთ ჩვენ გმირ წინაპრებს”